Huilen ontspant
Troosten onderdrukt het huilenHuilen is een natuurlijke manier om spanning af te voeren. Als een baby huilt hebben we de neiging om hem te troosten. We spreken sussend, wiegen het lijfje, proberen het kindje af te leiden en zelfs aan het lachen te maken. Als dat allemaal niet helpt, stoppen we eten of een speen in zijn mondje. We menen dat dit natuurlijk is, omdat we gewend zijn te troosten als iemand huilt. Gezonder is het om de baby te helpen met huilen. Hoe je dat het beste kunt doen lees je hierna.
Spanning opbouwen
Spanning ontstaat bij een baby door honger, pijn of ongemak. Maar spanning kan ook oplopen door nieuwe indrukken, nieuwe vaardigheden leren, spanning in de lucht door drukte, warmte of door spanning van mensen om hem heen. Een baby staat open en neemt al die spanning in zich op. Een gespannen kindje kan niet goed in slaap komen, zelfs als hij doodmoe is. Huilen helpt een baby spanning kwijt te raken.
Huilen is natuurlijk
Als huilen een natuurlijke manier is om spanning kwijt te raken, dan is het natuurlijk om je baby te laten huilen (uiteraard als je zeker weet dat hij gegeten heeft, een schone luier en geen pijn waar je iets aan kunt doen). Maar LAAT JE KINDJE NIET ALLEEN hiermee. Het afvoeren van spanning is een overweldigend gevoel. Je kindje heeft hierbij contact met je onvoorwaardelijke steun en liefde hard nodig.
Liefdevol helpen huilen
Houd je kindje steunend vast, maar geef het lichaampje wel de ruimte. Als je kindje voluit gaat huilen, zal het misschien ook willen wringen en draaien om de spanning los te kunnen laten. Het lijkt soms alsof het zich wil losmaken. Zeg hardop tegen die kleine dat je er bent voor hem, hoe hard hij ook huilt, schreeuwt of zich van je wegdraait.
Moedig je baby aan door te zeggen: ‘Huil maar’ en ‘goed zo’. Je baby zal misschien stoppen om te zien of je het wel meent. Verzeker hem dat hij echt mag huilen en dat je bij hem blijft.
Als je die ruimte geeft, gaat je baby misschien wel hartverscheurend huilen. Wees niet bang. Blijf vol vertrouwen, want met jou in de buurt kan hij dit aan. Merk zijn kracht op in dit ontladen en moedig hem aan die kracht vol te gebruiken. Kijk daarbij naar zijn gezichtje en blijf zeggen: ‘Huil maar, kind.’
Als je kindje stopt met huilen wil dat nog niet zeggen dat hij klaar is. Huilen en ontladen is erg vermoeiend. Het kan nodig zijn even bij te komen. Blijf bereid je baby bij te staan in een volgende golf van ontlading. Vraag gewoon: ‘Ben je klaar met huilen of moet je nog meer huilen? Toe maar, hoor.’ Blijf op je kindje afgestemd.
Je innerlijk kind steunen
Het ontladen kan zo heftig zijn, dat bij jezelf ook tranen opwellen. Laat je tranen maar stromen. Merk op hoe ze over je wangen naar beneden rollen. Steun en bemoedig nu het kindje op je schoot èn het kindje in jezelf. Merk op dat je de zachte kracht hebt om te huilen èn te steunen.
Richt alle aandacht op wat er te voelen valt terwijl jullie ontladen. Ga het niet analyseren. Het leven brengt nu eenmaal spanning met zich mee. Ook dat is natuurlijk. Laat het stromen, en jullie komen vanzelf weer in balans.
Toevoeging
Misschien is dit voor jou en je kindje niet geschikt. Als het niet lukt om in het vertrouwen te komen, of als je kindje excessief blijft huilen, zoek dan hulp bij de Jeugdgezondheidszorg of bij je huisarts.
Meer informatie over begeleid huilen
Heb je belangstelling voor begeleid huilen, en wil je meer weten, lees dan bijvoorbeeld 'De taal van huilen' van Aletha Solter, een Zwitsers/Amerikaans ontwikkelingspsychologe.
Als je vragen of opmerkingen naar mij hebt, kun je me bereiken via een emailbericht (zie: contact)
